เจ เจ พี ไซเบอร์ ค่าเฟ่

ความเป็นมาของร้าน

เมื่อปี 2545 พี่กุ้งเกิดเบื่อหน่ายการทำงานประจำ ที่ต้องคอยทำตามใจหัวหน้า นายจ้าง เพราะบางครั้งเป็นเรื่องที่เห็นว่าไม่ถูกต้องก็ต้องทำตาม อีกทั้งมีเพื่อนร่วมงานที่แบ่งฝ่าย เอาใจหัวหน้า นายจ้าง ทำให้พี่กุ้งตัดสินใจที่จะประกอบกิจการเป็นของตัวเอง

วันนึงพี่กุ้งขับรถไปทำงานปกติ แต่มันนึกอยากทำร้านขายของ มีเงินในบัญชีอยู่ 800 ไปซื้อขนมห่อมาขายเด็กๆ ในหมู่บ้าน พร้อมทั้งลาออกจากงานในวันนั้น คนเริ่มรู้จักร้านกุ้งตั้งแต่ตอนนี้ ต่อมามีคนเอาเครื่องคอมพ์เก่าๆ มาให้พี่กุ้งซ่อม แล้วก็ขายให้พี่กุ้ง ก็เลยเอามาลงเกมส์ให้เด็กๆ เล่น แล้วก็เพิ่มอีกเครื่อง(เก่าระดับเดียวกัน) เป็น 2 เครื่อง เริ่มจับเวลาเก็บตังค์เด็กที่มาขอเล่น เพราะมากันแยะเครื่องไม่พอต้องจัดคิว ลงเกมเคาน์เตอร์ต่อ Lan ยิงกัน ต่อมาก็มีเพิ่มอีก 1 เครื่อง เป็น 3 เครื่อง คราวนี้เด็กๆ เริ่มมาเล่นกันเป็นที่ประจำ (ไอ้ดำ, ไอ้นิว, ไอ้แซม, ไอ้บาส, ไอ้โด่ง) ตอนนั้นยังตัวเล็กๆ กันอยู่ Internet ก็เข้าไม่ถึงขอโทรศัพท์ TOT ตั้งแต่ตอนนั้นจน 5 ปี หลังจากนั้นก็ยังไม่ได้ ค่อนข้างอนาถา แต่ลูกค้าก็ยังเหนียวแน่น สนับสนุนร้านพี่กุ้งเสมอมา

ปี 2549 พี่กุ้งมีเหตุจะต้องกลับเข้าไปทำงานในโรงงานอีกครั้ง อันเนื่องมาจากภาวะเศรษฐกิจ(ของพี่กุ้งเอง มะใช่ของประเทศ) คราวนี้ไปอ.สามพราน จ.นครปฐม ทำให้ร้านกุ้งสวนกล้วยเลยต้องฝากพ่อเปี๊ยก และแม่เพ็ญ ดูแลไปก่อน พี่กุ้งก็กลับมาดูแลเครื่องเดือนละครั้ง

ปี 2550 ที่นครปฐมสะดวกเรื่องโทรศัพท์ และอินเตอร์เน็ต Hi Speed พี่กุ้งก็เลยกู้ตังค์+ยืมตังค์แม่วันเพ๊ญ ซื้อเครื่องคอมพ์มา 4 เครื่อง อาทิตย์ต่อมาเพิ่มอีก 2 เครื่อง เปิดร้านในหมู่บ้านที่ อ.สามพราน มีลูกค้าประจำอยู่จำนวนนึง

ปี 2551 ทำร้านใหม่ได้ 6 เดือนแกรมมี่มาตรวจลิขสิทธิ์เพลง บังเอิญมีเครื่องนึงลูกค้าโหลดเพลง แล้วจัดโฟลเดอร์ในมือถือ ก๊อปเพลงมาวางลงในเครื่องทั้งโฟลเดอร์(หลายร้อยเพลง) แล้วไม่ได้ลบ ถูกตรวจเจอ และยึดเครื่องไปโรงพัก สภ.โพธิ์แก้ว ให้พี่ไปคุยที่นั่น มีหลายร้านที่ถูกจับไปพร้อมๆ กันแต่ละร้านถูกเรียกค่าถอนแจ้งความในราคาเริ่มต้นที่ 60,000 บาท(หกหมื่นบาทเท่านั้น!!)  บางร้านจ่ายเต็ม บางร้านขอลดหย่อน ส่วนของพี่โดนไป 15,000 บาท เพราะมีตังค์เก็บไว้ในธนาคารเท่านั้น(แถมเสียน้ำตาเรียกความสงสารไปตั้งแยะ T_T) หลังจากนั้นอีกไม่กี่สัปดาห์ ความโหดร้ายของสังคมดังที่พี่เจอทำให้พี่คิดจะกลับมาทำที่บ้านอีกครั้ง(อย่างน้อยถ้าถูกรีดไถ ก็เป็นรายได้ของตำรวจท้องที่ที่บ้าน ไม่ใช่ท้องที่อื่น 555+ สำนึกรักบ้านเกิด!!!!ใช่ป่าววะ)

ปี 2552 ก่อนที่พี่จะกลับมาที่บ้านโทรขอติดตั้งโทรศัพท์กับ TOT บอกว่าจะเปิดกิจการ(บางอย่าง) พร้อมทั้งบ่นเสียงดังๆ ว่าถ้าไม่ได้ พี่จะเสียหายมาก หุหุ ทาง TOT ยอมให้เบอร์ และติดตั้ง Hi Speed Insternet ให้ เครื่องที่ยกมาจากนครปฐมรวมกับเครื่องที่บ้าน กลายเป็น 8 เครื่อง ต่อมาประกอบเพิ่มอีก 2 เครื่อง(ยืมตังค์แม่วันเพ็ญ)

ปี 2553 อันเนื่องมาจากกิจการตั้งแต่เริ่มต้นของพี่กุ้งตั้งอยู่ที่บ้านของพ่อและแม่ของพี่มาตลอด..เกรงใจเค้า!(เพิ่งนึกได้ หลังจากรบกวนเค้ามาแล้ว 7 ปี 55+) ก็เลยมีโครงการสร้างร้านเป็นของตัวเองแยกตัวออกมา เพื่อความสะดวกของลูกค้า เมื่อปลายปี 2552 (โดยกู้ธนาคาร และยืมตังค์แม่เพ็ญ...เหมือนเดิม) เพิ่มเครื่อง เพิ่มสินค้า จนกระทั่งวันที่ 13 เมษายน 2553 เปิดกิจการ "ร้านกุ้งสวนกล้วย" ร้านเน็ตของคนสวนกล้วย แหล่งบันเทิง ที่นัดพบ, หาเพื่อนไม่เจอ..ไปร้านพี่กุ้ง, ลูกกูหายไปไหน..ไปดูที่ร้านยายกุ้ง, ไม่มีที่ไป...มาร้านพี่กุ้ง, อยากคุยโทรศัพท์กะแฟน..ไปคุยที่ร้านพี่กุ้ง!!(ไมมึงไม่คุยที่บ้าน 555+), หนีลูกเที่ยว..เอาลูกไปทิ้งไว้ร้านยายกุ้ง

ร้านกุ้งสวนกล้วย เปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการเป็น เจ เจ พี ไซเบอร์ คาเฟ่ (JJP Cyber Cafe') ตั้งแต่เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม 2552 เพื่อให้มันดูเป็นร้านที่ไม่ล้าหลัง แต่ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ และยังเรียกกันติดปากก็ยังเป็น "ร้านพี่กุ้งสวนกล้วย" เหมือนเดิม ไม่ผิดกติกาจ๊ะ

Advertising Zone    Close